Black Book

Vorige week ging ik met mijn huisgenote Becky en haar voormalige huisgenote Ireta naar de film. Naast Becky als huisgenoot hebben Ireta en ik nog iets anders gemeen: een nederlands paspoort. Een goed excuus om Zwart Boek (Black Book) van Paul Verhoeven in de Amerikaanse bioscoop te zien. Ik heb me uiterst goed vermaakt. Het is uiteindelijk best een aardige film, maar het meest hilarische was om door een Amerikaanse bril al het niet-zo-enorm-functionele naakt in een Nederlandse WOII film te zien. 20 stervende vluchtelingen - blote tiet - martelscene - schaamhaar shot. Etc.

Hoe geloofwaardig is het trouwens dat de ingang naar het cellencomplex onder het SS-hoofdkwartier zich in het damestoilet bevindt?!

Voor Ireta was het een openbaring. Al die typische trekjes van haar vader waarvoor ze bezoek altijd waarschuwde bleken niet bij nader inzien misschien niet zo heel veel met haar vader specifiek te maken te hebben, maar vooral met Nederlanders in het algemeen. Ik heb verder maar niet om details gevraagd...

Ireta vertelde overigens ook dat ze onlangs een nieuw Nederlands paspoort aan ging vragen, maar dat de ambtenaar die haar hielp opmerkingen maakte over dat als ze geen Nederlands sprak ze eigenlijk ook geen paspoort verdiende. Haha, die vriendelijke Nederlanders toch...

Over gezellig contact met Nederlanders gesproken, vorige week probeerde ik een ticket om te boeken. Ik belde met vliegwinkel om uit te zoeken bij welke maatschappij ik dat ticket geboekt had. De telefoniste die ik sprak vond dat maar belachelijk. Op betweterige en sarcastische toon zei ze "Dus u weet niet meer met welke maatschappij u gevlogen hebt?". Ja trut, weet jij hoe vaak ik vlieg?

Verder ging ik met Becky naar de opera in New York en ben ik eindelijk het nachtleven(nou ja, de correcte term is eigenlijk avondleven, want alle bars gaan om 02.00 dicht) in New Haven aan het verkennen.

En... het is lente!!!